Sjaldan launar kálfurinn ofeldið

Það var algert grís að Sigurður skyldi slysast í álnir fyrir tilstilli gjaldmiðils sem hann kann ekki að meta.    Nú er hann búinn að spara svo mikið að hann er tilbúinn að kasta krónunni.   Spila á hana eins og gítarstreng og síðan ekki söguna meir.

Hér er mikill fjármála-pái á ferð og því rétt að hlusta.    Maðurinn er jú snillingur og virði þyngdar sinnar í einhverjum sjaldgæfum góðmálmi.   

Spurningin er hvort að hann sé ábyrgur gerða sinna?    Olíubarónarnir 3 fagna ábyrgðarleysi sínu í dag og við óskum þeim til hamingju með það.       Nú er fallið fordæmi í undirrétti.    Samkvæmt þvi er hugsanlega hægt að hugleiða eftirfarandi:        Eru starfsmenn almennt ekki ábyrgir gerða sinna eða ákvarðana?     Er höfundarétturinn bara fyrir hendi ef maður fer fram á hann?     Getur maður sagt og gert það sem manni sýnist án þess að þurfa nokkurn tíma að svara fyrir það?      Er allt leyfilegt ef maður kemst upp með það?     

Það eru margar hliðar á öllum málum og ég vona að þessir ágætu herrar þurfi ekki að þola frekara rask á sínum högum eða heilsu.       Ég get ekki ímyndað mér að það sé nokkrum hollt að þola langar vitnaleiðslur eða ákærur.       

Ef til vill ættum við að hugleiða hvernig og hvort við viljum hafa tvöfalt siðgæði í landinu, þar sem kærur og illindi ganga á víxl.     Eða hvort að við viljum njóta þess að vera íslendingar og lifa í sátt og samlyndi á sömu forsendum og forverar okkar og forfeður gerðu þegar grundvöllur var lagður að því samfélagi sem við njótum ávaxtanna af í dag.    Okkur skortir jú ekki neitt.    Munurinn felst í því að sumir eiga meira en aðrir en hvergi í heiminum eiga jafn margir jafn margt.    Það eiga allir kost á einhverju, þótt gæðum sé misskipt.   Þannig verður það bara alltaf.  

Þó að einn sé ríkur þýðir það ekki að allir sem eiga minna séu fátækir.    Við þurfum að fara að hugsa á heimsvísu og hætta heimskunni. 

Íslendingar, fremstir meðal jafningja.    

Segir íslensku krónuna munu hverfa með tímanum